دسته بندی : رشته های ورزشی
۱۴۰۳/۰۲/۰۸
پیدایش حرکات رزمی ووشو همزمان با پیدایش ورزش کونگ فو بود. در واقع ووشو و کونگ فو از یک خانواده هستند و در گذشته یکی بودند اما به مرور زمان از هم جدا شده و دارای تفاوت هایی شدند. در حدود پنج قرن قبل از میلاد، یک راهب هند یبنام «بودهیدهارما » که با نام ها یتامو و داروماتائیش یهم از او یاد م یشود، بقصد اشاعه تعلیمات مذهبی، از هند راه یچین شد و در معبد یبنام شائولین مستقر گردید.
تعالیم راهب تامو شامل مجموعه ای از تمرینات پرهیزگاری و قواعد خشک انضباطی بود که بواسطه وضعیت جسمانی ضعیف، پیروان وی طاقت تحمل آموزش های او را نداشته و به تدریج دچار ضعف و بی حالی میشدند. لذا تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به 18حرکت دست لوهان معروف شد. این حرکات بتدریج گسترش یافته و پایه و اساس سبک ها یووشو را تشکیل دادند.
ووشو دارای سه سبک اصلی است که هر کدام دارای ویژگی هایی هستند. نوع حرکات و تمرینات در این سبک ها با یکدیگر متفاوت است.
این سبک از ووشو بر پایه انرژی درونی بنا شده است. در این سبک افراد به تقویت قوای جسمی و روحی با استفاده از انرژی «چی» می پردازند. حرکات این سبک آرام و همراه با تکنیک های تنفسی مخصوصی است که انرژی را به طور منظم در بدن پخش نموده و باعث کسب آرامش درونی می شوند. از سلامت قلب و روح تا رفع انواع مشکلات جسمی و از بین بردن کامل استرس، هدف اصلی سبک تای چی چوان ووشو می باشد.
در این سبک تمرکز اصلی بر روی پرورش ذهن است و تکنیک ها نرم و شناور اجرا می شوند. برخلاف سبک های دیگر که حرکاتی سخت و خشن دارند، این سبک از حرکات آرام تری برخوردار است. اما به این معنی نیست که حرکات و تکنیک های تای چی چوان ضعیف و بدون قدرت هستند. قدرت اصلی این سبک از درون فرد سرچشمه می گیرد. با تمرکز بر روی انرژی چی و قدرت ذهنی می توان ضرباتی بسیار قدرتمند و مهلک را اجرا نمود. اما به طور کلی این سبک برای کسب آرامش و حفظ سلامتی جسم و روح می باشد. حرکات هماهنگ تای چی، جسم و روح را متحول ساخته، در نتیجه کارایی ما را در زندگی بالا می برد.
این سبک معمولاً حالت ضربه ای دارد و از جمله سبک های شمالی ورزش ووشو خواهد بود. از این جهت آن را سبک شمالی می گویند که در ابتدا توسط مردمان خطه شمال رود یانگ تسه گسترش یافت. این سبک دارای حرکات چرخشی، دویدن، جهش و برخی حرکات آکروباتیک بوده که نیاز به انعطاف پذیری فوق العاده برای بدن خواهد بود. از آنجایی که در گذشته ووشو و کونگ فو یکی بودند این سبک را می توان قدیمی ترین سبک هنرهای رزمی در نظر گرفت.
در چانگ چوان از حرکات دست و پا برای دفاع و حمله استفاده می شود. قدرت از اهمیت زیادی در این سبک برخوردار بوده و تمرینات شامل انواع حرکات قدرتی می باشند. در واقع این سبک به عنوان هنر رزمی دفاعی سربازان تعلیم داده می شد و متشکل از انواع حرکات مختلف دفاعی و حمله ای است. چانگ چوان به معنای مشت بلند است. در این سبک از ضربات دست و پا به صورت کشیده استفاده می شود که زیبایی خاصی دارند.
در این سبک نیز می توان از برخی سلاح ها از جمله شمشیر، چوب و یا نیزه استفاده کرد. ریشه اصلی حرکات در این سبک بر روی پاها و مشت بلند خواهد بود. در مورد تاریخچه سبک چانگ چوان نظرات مختلفی مطرح است اما بر اساس اطلاعات بررسی شده در سایت معتبر هنرهای رزمی و سلامت کشور چین، این سبک برای اولین بار در سلسله سونگ حدود 960 تا 1279 پس از میلاد مسیح استفاده شد. امروزه در حال حاضر در مسابقات این رشته ورزشی چیزی حدود 15 فرم استاندارد برای این سبک وجود دارد که حدود 10 فرم آن با استفاده از سلاح است.
سبک سوم از ووشو نان چوان نام دارد که یکی از معروف ترین سبک های هنرهای رزمی می باشد. این سبک با نام کونگ فو وینگ چون یا وینگ چوان نیز شناخته می شود. شاید فیلم رزمی Ip Man را دیده و از حرکات رزمی آن هیجان زده شده باشید. سری فیلم های ایپ من به بهترین شکل سبک نان چوان ووشو را به نمایش می گذارند. ایپ یکی از معروفترین رزمی کاران چینی است که بزرگترین استاد کونگ فو جنوبی یا همان سبک نان چوان ووشو شناخته می شود. این سبک دارای حرکات سریع و انفجاری است که از قدرت بالایی برخوردارند.
نان چوان بیشتر برای درگیری های نزدیک مورد استفاده قرار می گیرد و در آن علاوه بر حرکات دست و پا از سلاح های مختلف مانند چوب، شمشیر، نانچیکو، شمشیر و ... نیز استفاده می شود. این سبک از مناطق جنوبی چین نشات گرفته و به خاطر حالت های ایستادن، دفاع کردن و ضربات سرعتی و مهلک شهرت یافته است. پیشنهاد می کنیم برای آشنایی بیشتر با سبک نان چوان ووشو سری فیلم های ایپ من را تماشا کنید.
امروزه و با پیشرفت و توسعه ووشو و تغییراتی که به مرور زمان در آن به وجود آمده است، سبک های مسابقات این ورزش رزمی به دو دسته تقسیم می شود. یک دسته مخصوص اجرای حرکات نمایشی و فرم های زیبا می باشد و دسته دیگر به مبارزات مستقیم و نفر به نفر اختصاص دارد.
کلمه تالو در زبان چینی به معنی فرم و نمایش بوده، از این رو این سبک مختص اجرای حرکات نمایشی است. در این سبک افراد به اجرای فرم ها و تکنیک های مختلف با استفاده از سلاح و یا بدون سلاح می پردازند. تالو یکی از شاخه های اصلی ورزش ووشو در مسابقات مختلف است که از زیبایی بسیاری برخوردار می باشد. هماهنگی ذهن و جسم مهمترین ویژگی این سبک بوده و تالوکاران باید از انعطاف پذیری و دقت بالایی برخوردار باشند. فرم های تالو از هنرهای رزمی و سنتی چین باستان سرچشمه گرفته اند و دارای حرکات مختلف دست، پا، پرش و حرکات آکروباتیک می باشند.
فرم ها و تکنیک های اجرا شده در مسابقات تالو برگرفته از سبک های نان چوان، چانگ چوان و تای چی چوان هستند. حرکات مهم تالو در ووشو به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
● حالت دست
استفاده از ضربات دست در ووشو بسیار زیاد می باشد. برای انجام تکنیک های مختلف با دست باید از انعطاف پذیری بالایی برخوردار بود. حالت دست در ووشو به شکل های مختلفی از جمله مشت، قلاب کردن، ضربه با کف دست و ... می باشد.
● حالت ایستادن
نوع ایستادن در ووشو بسیار مهم است. در تمام فرم ها و اجرای تکنیک های تالو چندین نوع ایستادن وجود دارد که باید با صلابت و قدرت بالا و در عین زیبایی اجرا گردند. چندین نوع ایستادن در تالو ووشو وجود دارد که مهمترین آنها ایستادن حالت اسبی، ایستادن قوسی و ایستادن راحت است.
● حالت پرش
پرش ها جزو جدایی ناپذیر فرم ها و اجرای تکنیک های ووشو محسوب می شوند. در اکثر اجراهای تالو شما شاهد پرش های مختلف خواهید بود. این پرش ها می توانند همراه با ضربات دست و یا پا باشند. پرش ها از جهات مختلف و به صورت ساده و یا ترکیب با حرکات ژیمناستیک و آکروباتیک اجرا می گردند.
تاریخچه ساندا به چین باستان باز می گردد که در آن زمان به ارتش چین مبارزات تن به تن می آموختند؛ اما در دوران مدرن یعنی حدود سال 1950 میلادی برای اولین بار این سبک در تایوان اجرا شد. جهت ادای احترام به رزمی کاران و سربازان، نام های به کاررفته و برخی اعداد در ساندا همگی به زبان چینی می باشند. ساندا یکی از پر قابلیت ترین رشته های رزمی است که در دسته سبک های ترکیبی به شمار می رود.
سبک ساندا که با نام سانشو نیز شناخته می شود، نوعی مبارزه آزاد با استفاده از حرکات دست و پا و ترکیبی از تکنیک های بوکس، کشتی، کیک بوکسینگ و کونگ فو است. در این سبک مسابقه ووشو بیشتر از حرکات مشت و لگد استفاده می شود و برخی آن را شبیه به موی تای می دانند. در کشور چین یک مسابقه با نام سانداوانگ وجود دارد که نوعی ساندا محسوب می گردد و علاوه بر ضربات ذکرشده، ضربات با زانو و آرنج نیز مجاز بوده و این مسابقات بر روی رینگ انجام می شود.
ووشوکاران برای مسابقات ساندا باید از قدرت بدنی بسیار بالایی برخوردار باشند و هماهنگی و سرعت خوبی برای اجرای ضربات و همچنین دفاع از خود داشته باشند. این رشته ورزشی از محبوبیت بسیار بالایی در سطح دنیا برخوردار بوده و افراد زیادی در آن فعالیت می کنند. سانداکاران ایرانی و چینی جزو بهترین های این سبک ووشو در جهان می باشند. در سال های اخیر و مخصوصا در بخش بانوان ایران یکی از اصلی ترین قدرت های ساندا محسوب می گردد. خواهران منصوریان شناخته شده ترین زنان ووشوکار در سبک ساندا هستند که قهرمانی های بسیاری در مسابقات مختلف داخلی و بین المللی کسب نمودند.
ووشو به عنوان کاملترین هنر رزمی دنیا دارای فوایدی بسیاری برای جسم و روح است. ووشو موجب تقویت قوای بدنی، عضله سازی، تقویت ماهیچه ها، افزایش انعطاف پذیری، بالا رفتن سرعت عمل و هماهنگی اعضای بدن با یکدیگر می شود. شما با انجام تمرینات ووشو می توانید بدنی ورزیده داشته باشید و از وزنی متعادل و مناسب برخوردار گردید.
از دیگر فواید ووشو می توان به یادگیری حرکات مختلف جهت دفاع شخصی اشاره نمود. ووشو دارای تکنیک های متعددی است که بسیار کاربردی می باشند و با یادگیری آنها می توانید در مواقع لزوم به خوبی از خود دفاع کنید. هدف این ورزش دفاع کردن است نه آسیب رساندن؛ از این رو شما انواع روش های دفاعی را در ووشو آموزش می بینید.
از دیگر فواید ووشو که از اهمیت بالایی برخوردار است می توان به تقویت قدرت درونی و ذهنی و کسب آرامش اشاره نمود. فلسفه وجودی تمام هنرهای رزمی رسیدن به قدرت درونی و کنترل ذهن است. این مزیت در سبک تای چی چوان ووشو بسیار ملموس خواهد بود. در این رشته ورزشی، شما انواع حرکات نرم و ملایم را برای تقویت قدرت ذهن و کسب تمرکز بالا آموزش می بینید. با اجرای حرکات مختلف ووشو در سبک تای چی چوان می توانید بسیاری از امراض و ناراحتی های جسمی و روحی خود را از بین ببرید و به وضعیتی ایده آل از نظر آرامش روانی برسید.
